Road trip met mijn volkswagen city golf
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Philip
15 Mei 2008 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Vrijdag middag vertrok ik van Port Elizabeth naar East Londen. In Gunubie, net buiten East Londen zou ik logeren bij de ouders van Tim. Doug, Tim’s vader liet mij de volgende ochtend Gunubie zien.
Genubie ligt zowel aan het strand als aan een rivier. De huizen in de omgeving waren erg indrukwekend.
Van Genubie reed ik verder via de Transkei naar Kokstad. De tocht ging via Umtata. De route die ik reed schijnt een route te zijn voor brokke piloten, veel ongelluken gebeuren op deze route vanwege de totale chaos op de weg.
Eenmaal aangekomen in Kokstad verbleef ik bij Oom Gijs en Tante Peggy. Gijs liet mij zien hoe het leven op het platte land in Zuid –Afrika is. Hij vertelde mij veel over de manier waarop hij naar koeien keek, hij is namelijk deskundig op het gebied van diergeneeskunde.
Gijs had zo'n 30 melk koeien en zo'n 40 vlees koeien. Een vlees koe levert zo'n 500 euro op in Zuid-Afrika. De buurman van Gijs was een jonge boer die uit boeren familie kwam, hij nam veel zaken waar voor Gijs. Gijs had de afgelopen periode namelijk niet genoeg tjid gehad voor de boederij vanwege zijn diergeneeskundige pratijk.
Van Kokstad ben ik verder gereden naar Hawik voor dit ik hier arriveerde maakte ik een kleine stop in Underberg. Dit ligt in het Dragensberg gebied.
Ik wou mij graag wagen aan de hoogste berg van Zuid-Afrika. De ‘sani pass’, ligt aan de grens met Lesotho. Ik begon vrij ambitieus met mijn golf aan de reis omhoog. Op een gegeven moment begonnen de hellingen expontieel toe te nemen. Er stonden borden die aangaven dat het alleen mogelijk was om met een 4*4 de berg op te rijden. Dit deed mij besluiten om een stuk terug te rijden.
Ik zetten mijn auto neer bij de Sani Pass hotel, pakte mijn tas en begon met lopen. Stiekem had ik de hoop een lift te krijgen. Normaal gezien zou ik niet zo snel kiezen om een lift te nemen maar op deze weg reden alleen mensen die in een 4*4 reden en die van plan waren om de berg te zien, dus ik durfde wel een gokje te wagen.
Uiteindelijk kreeg ik een lift van een echtpaar die op hun honeymoon waren.
De tocht van het hotel naar de grens controle zou een uur lopen zijn zo zij de receptie van het hotel. Het bleek later een uur rijden te zijn. Was het niet voor het echtpaar had ik waarschijnlijk de grens controle niet gehaald die dag. Bij de grens controle was het 8 km steil omhoog.
Ik arriveerde bij de grens om 2 uur s'middags, de grens post zou om 4 uur dicht gaan doorom besloot ik mijn wandeling kort te houden. De bergen waren spectaculair. Graag zou ik nogmaals terugkomen en mijn tijd nemen om deze berg te beklimmen.
Na dit avontuur reed ik verder door naar Hawik waar Tante June woont. June woonden hier in een ‘retirement village’. Mama heeft een tijdje bij June gelogeerd na mijn geboorte. June had veel positieve verhalen over de ontmoetingen met mijn ouders en grootouders.
In de ochtend die volgde ging ik naar het Camelfoot funpark. Dit park had kabelbanen aan de top van de boom grens. De slides waren tot en met 130 meter in lengte.
In de middag ging ik verder naar mijn geboorte plaats, Durban. Ik had een hostel reservering gemaakt in de Berea. Dit ligt in een mooi deel van Durban.
Florida road, in de Berea, bevatten veel leuke restaurants. In het restaurent waar ik at kwam ik Michiel tegen. Michiel sliep toevallig ook in het hostel waar ik verbleef. Wij raakte aan de praat. Hij werkte bij een backpackers in Coffee bay, kwam uit Utrecht en was ook van plan om naar Mozambique te reizen.
Ik was eerst van plan om een vliegtuig van Durban naar Maputo te nemen.
Na een goed gesprek besloot ik echter samen met Michiel verder te reizen met de auto naar Mozambique.
We besloten via Swaziland naar Maputo te rijden. Swaziland is is geen onderdeel van Zuid-Afrika, het bevat mooie parken en een geweldige natuur.
Sifela Backpackers bij Nsoko was de eerste stop. Hier sliep ik in een rieten hut omgeven door het gebrul van een leeuw die in het park zo’n 20 meter verder op stond.
De volgende ochtend maakte we eerst een pitstop bij een Nationaal reserve dicht bij de grens van Mozambique. Michiel, de gids en ik gingen op een ‘hike’. De ‘hike’ was super, we kwamen op 10 meter van de black Rhino te staan.
De gids had een aantal mooie verhalen over hoe een aantal olifanten hem eerder had proberen aan te vallen. Hij legde uit dat je beter de olifanten kan naderen dan dat je kan wegrennen.
Over Rhino's vertelde hij dat je beter stil kan blijven staan of op de grond kan gaan liggen. Gelukkig was er voor ons op deze dag geen reden om bedreigt te voelen.
Na de hike zijn we door gereden naar de grens van Mozambique. Bij Namaache gingen we de grens over. We moesten al onze papieren laten zien. Dit duurde bijelkaar ongeveer 1 uur. Het begon tegen die tijd al aardig donker te worden. In het donker reden we uiteindelijk Maputo binnen. We besloten bij restaurant 'Pirates" te vragen voor een route beschrijving naar ons hostel.
Voor dat we bij het hostel aankwamen waren er een aantal ‘roadblocks’. De laatste ‘roadblok’ voor het hostel werden we aangehouden.
De hele auto werd van top tot teen gechecked, de twee politie agenten die ons ondervraagde waren uitgerust met indrukwekende machine geweren. Ze vroegen aan mij of we wapens bij ons hadden. Ik antwoordde uiteraard: ‘’no’’. Met dit was de speurtocht afgelopen en konden gewoon weer verder rijden.
Het hostel bevond zich naast het Casta do Sol restaurant dit is een van de bekendere restaurants in Maputo. Na een heerlijk hapje te hebben gegeten aan het strand, besloten we om het nachtleven van Maputo te verkennen. De nachtclub waar ik me die avond begaf was waarschijnlijk een van de grootste clubs waar ik ooit ben geweest.
De volgende dag was ik niet tot veel instaat, ik trachten een plan te maken voor de komende paar dagen. Uiteindelijk besloten we naar het eiland van Inaca te gaan. De auto parkeerde we bij de haven van Maputo. Hier moesten we 20 Mtc per dag voor betalen. Dit staat ongeveer gelijk aan 1 euro cent.
Met een ‘Ferry’, die plaats bood voor zo'n 30 mensen arriveerde we na zo'n 3 uur varen op Inaca eiland.
Op Inaca verbleven we bij het Marine biologische centrum. De slaapzaal waar ik de komende twee nachten zou slapen was waarschijnlijk gebruikt door het leger tijdens de burgeroorlog die plaats had gevonden in Mozambique tijdens de periode rond mijn geboorte.
Het centrum was verantwoordelijk voor het onderhoud en de bescherming van het koraal op het eiland.
De komende twee dagen ondekte ik de schoonheid van het eiland. De sterren hemel was adembeneden, er waren regelmatig vallende sterren te zien.
Om tochten te maken moest er naar het 4 sterren ressort worden gegaan. Het ressort vroeg belachelijke prijzen voor hun activiteiten.
Het 4 sterren ressort had een goede monopolie positie op het eiland verworven. Het 4 sterren ressort was echter niet helemaal wat je verwacht van een 4 sterren ressort. De Internet verbinding deed het bijvoorbeeld niet en ook het zwembad had een erg hoog zout/chloor gehalte waardoor het zwemmen niet erg plezierig was.
Er was ook een vliegbasis op het eiland waar vluchten van en naar Maputo vertrokken. Het eiland had een mooi koraal en schitterende stranden. Ik denk dat als ik op Inaca over 5 jaar terug zou komen het eiland er veel commercieler zal uitzien.
Op maandag waren er geen ‘ferry's’ die terug gingen dus moesten we wachten tot dinsdag.
Omdat ik een afspraak met Marina Tsilakis, een vriendin van mijn ouders, in de middag had gemaakt moest ik zo snel mogelijk terug.
We besloten om een lokale zeilboot terug te nemen naar Maputo, dit was een avontuur op zich. De trip duurde zo'n drie en half uur maar was zeker de moeite waard. Het was erg gaaf om alle oude vissers bootjes te zien bij aankomst in de haven van Maputo.
Marina was erg gastvrij en ook haar zoon Alexander nam ons mee uit voor lunch. Ze vertelde mooie verhalen over de tijd waarin mijn ouders in Maputo woonden. Zo vertelde ze dat er dagen waren dat je in rij moest staan voor brood. Alexander vertelde hoe hij meedere keren als negen jaar oude jongen in zijn eentje van Maputo naar de grens van Namaache in een 4*4 reed.
Tijdens zijn tripjes zouden er meedere politie controles plaats vinden, hij zou in zo'n geval zijn papieren uit zijn 'medical kit' te voorschijn halen.
De politie was over het algemeen analfabeet, als er maar een foto bij was geplakt vonden ze het al snel goed.
Marina vertelde hoe haar 'father in law' het niet overleefden na een hartaanval omdat de politie hem niet om een vliegtuig wou zetten. Uiteindelijk mocht hij van de piloot toch mee maar toen was het al te laat.
Ook ik zou met mijn moeder met een privé vliegtuig van Maputo naar de grens zijn gevlogen.
De familie Tsilakis was erg optimistisch over de toekomst in Maputo. In Maputo was een erg grote Internationale gemeenschap.
Michiel zou de komende tijd verder reizen door Mozambique. De rest van mijn reis zou ik dus weer verder voorzetten op mijn eentje.
Van Maputo ben ik een dag terug gereden naar Durban via Namaache, Swaziland en wederom heb ik een pitstop gemaakt bij Sifela safirie.
Eenmaal aangekomen in Durban ging het kaarsje snel uit. De volgende dag ben ik naar Ushaka Marine world geweest. Dit ligt aan de Beach front van Durban.
In de middag ben naar Hawik gereden om nog wat tijd met June door te brengen.
De volgende ochtend vertrok ik naar Mooi river. Hier was ik uitgenodigd voor een Polo toernooi.
Ik verbleef bij Angus Williamson, de team manager van het Zuid-Afrikaans Polo team.
Ik heb veel geleerd over Polo en een prachtig weekend gehad. Op zaterdag middag 10 Mei ben ik naar Kokstad gereden om nog een avondje bij Oom Gijs te logeren om vervolgens op zondag ochtend van Kokstad via de Transkei in een dag terug te rijden naar Port Elizabeth.
De komende twee weken zal ik vooral besteden aan het afronden van mijn stage. 31 Mei zal ik terug vliegen van Kaapstad naar Amsterdam. Aan elk avontuur komt een eind maar aan het eind van elk avontuur begint ook weer een nieuw avontuur.
-
15 Mei 2008 - 11:01
Sander:
Mooi avontuur hoor Philip!!
Geniet van je laatste weken daar!
Groetjes,
Sander -
16 Mei 2008 - 15:13
Roel:
Mooi verhaal. Ben zelluf in juni weer terug dus spreek je later!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley